معرفی نژاد بلدرچین ژاپنی | تغذیه و شرایط مناسب برای پرورش
درست است که طبیعت بلدرچین وحشی است ولی آنها پرندگان بسیار ترسویی هستند که با کوچکترین آلودگی های صوتی، دچار استرس می شوند حتی تحمل گرسنگی را هم ندارند و سیستم عصبی آنها مختل می شود. پتانسیل رفتاری تمام بلدرچین ها حتی بلدرچین ژاپنی در برابر گرسنگی ، آلودگی های صوتی و اختلافهای دمایی یکسان است و اگر سیستم روحی، جسمی و رفتاری آنها دست خوش همین استرس ها قرار بگیرد با کوچکترین اختلاف های دمایی، سر و صدا و تحمل گرسنگی، شرایط تخمگذاری، رشد و تغذیه آنها آسیب پذیر شده و تحت تاثیر همین عوامل به بیماری و حتی مرگ منتهی می شود.
بلدرچین ژاپنی با نام علمی Coturnix japonica از بلدرچین ها جثه کوچک تر بوده و شباهت بسیار زیادی به نژاد معمولی دارند و یکی از نژاد های محبوب برای تولید تخم به شمار می روند چون مکانیزم دفاعی بدن آنها در برابر انواع بیماری ها بسیار قوی است و در هر شرایط آب و هوایی قابلیت پرورش و تکثیر دارند.
طول بدن بلدرچین های ژاپنی به 23 سانتی متر می رسد و مثل سایر گونه های خود دوره رشد و بلوغ کوتاه مدتی دارند یعنی در کمتر از دو ماه دوره جفتگیری و تولید مثل آنها تکمیل می شود.
درست است که عمر مفید آنها 10 سال است ولی اگر به عنوان مولدین تخمگذار پرورش یابند، بعد از دو سال شرایط تخمگذاری آنها تحلیل می رود و نه تنها تعداد تخم هایشان کم خواهد شد، بلکه ممکن است تخم های تولید شده توسط آنها، فاقد نطفه هم باشد. پس بهتر از بعد از پایان دوره تخمگذاری، آنها را به عنوان نژاد گوشتی روانه کشتار کنید.
پرورش بلدرچین ژاپنی از چه زمانی آغاز شد؟
منشاء پیدایش بلدرچین های ژاپنی به کشورهایی مثل چین، ژاپن، کره و نواحی بومی مناطقی چون مغولستان و سیبری بر می گردد و در هر فصلی که با پیدا کردن منابع غذایی دچار مشکل شود به این مناطق مهاجرت می کند.
این پرنده برای اولین بار در کشور ژاپن به عنوان یک پرنده زینتی مورد توجه افرادی بود که دوست داشتند از آن نگهداری کنند ولی در قرن 19 میلادی، امپراطور ژاپن به بیماری سل مبتلا شد که تنها راه درمانش، خوردن گوشت بلدرچین بود و از آن موقع به بعد بود که، پرورش این پرنده شکل دیگری به خود گرفت و آن را به قصد تولید تخم و به دست آوردن گوشت پرورش می دادند.
تفاوت ظاهری بلدرچین ژاپنی نر با ماده
شباهت بلدرچین ژاپنی و معمولی تقریبا با هم برابر است حتی ماده های آنها هم، شباهت نزدیکی به یکدیگر دارند.ترکیب رنگ پرهای سینه ژاپنی ماده، قهوه ای روشن با خال هایی به رنگ قهوه ای تیره است در حالی که در جنس نر کاملا به رنگ قهوه ای روشن می زند.
توجه : ترکیب رنگ پرهای برخی از بلدرچین های ژاپنی، سفید متمایل به خاکستری است که اگر شناخت کافی در مورد آنها نداشته باشید، ممکن است بعضی از فروشندگان متقلب آن را با قیمت زیاد و بنام بلدرچین باب وایت به شما غالب کنند.
تغذیه بلدرچین ژاپنی به چه صورت است؟
بلدرچین های ژاپنی اگر زندگی طبیعی خود را داشته باشند، بیشتر دوست دارند از انواع حشرات، خزندگان کوچک، کرم ها، حلزون ها، دانه ها،بذرهای گیاهان و حتی میوه های وحشی تغذیه کنند. ولی زمانی هم که از آنها در سالن های پرورشی نگهداری می کنید نگران تغذیه و هزینه خوراک های مصرفی آنها نباشید چون جیره غذایی شان بسیار کم و ارزان قیمت است به طوری که مقدار آن برای هر بلدرچین در طول 24 ساعت به 30 الی 33 گرم می رسد یعنی هر بلدرچین تا پایان دوره پرورشی و بلوغ کامل، حتی به اندازه یک کیلو هم غذا مصرف نمی کند.
موضوعی که بسیار اهمیت دارد این است که، هر پرورش دهنده بلدرچین، با توجه به روش پرورشی که در پیش گرفته است باید غذای کاملی در اختیار بلدرچین های تخمگذار و گوشتی بگذارد.
یک بلدرچین تخمگذار برای تولید تخم های باکیفیت، به غذایی احتیاج دارد که پروتئین و کلسیم زیادی داشته باشد. اسیدهای آمینه، املاح و مواد معدنی و انواع ویتامین ها به حدی باشد که قوای جنسی و جسمی آنها را برای جفتگیری و عدم بیماری تقویت کند در غیر این صورت مکانیزم دفاعی بدن آنها تحت تاثیر کمبود های غذایی تحلیل می رود و دچار بیماری می شوند. مقدار چربی هم باید در جیره آنها متوازن باشد تا دچار چاقی نشوند چون از میزان باروری و تخمگذاری آنها کاسته می شود.
بیماری های رایج بلدرچین ژاپنی
برای داشتن بلدرچین های سالم نه تنها توجه به جیره غذایی آنها حائز اهمیت است بلکه محیط پرورشی هم باید از نظر بهداشت، دما و تهویه شرایط ایده آلی داشته باشد پس به فکر تهیه سیستم های گرمایشی و سرمایشی باشید تا در فصول مختلف سال بتوانید، دمای مورد نیاز بدن آنها را که باید بین 20 الی 22 درجه سانتیگراد تلرانس داشته باشد، کنترل کنید.
علاه بر این، بستر پرورشی ،قفس های مکانیزه، دانخوری و آبخوری بلدرچین ها باید به صورت مداوم تمیز و ضد عفونی شوند تا باکتری ها فرصتی برای تکثیر و انتشار نداشته باشند. از ورود جانوران و حشرات موذی هم به داخل سالن های پرورشی جلوگیری کنید چون آنها هم، مهمترین عامل انتقال بیماری ها به پرندگان هستند در غیر این صورت بلدرچین ها به شایع ترین بیماری ها مثل: کوکسیدیوز، آنفولانزا، تاول کف پا، نیوکاسل، برونشیت، کوریزا، زخم معده و …مبتلا می شوند. با رعایت اصول بهداشتی و انجام عملیات واکسیناسیون می توانید تا 99 درصد بیماری ها را کنترل کنید.
دوره تخم گذاری بلدرچین های ژاپنی به چه صورت است؟
بلدرچین ژاپنی هم مثل سایر گونه های خود وقتی به سن 45 روزگی می رسد قادر به تولید تخم است ولی برای به دست آوردن تخم های بارور و با کیفیت بهتر است تا سن 50 روزگی آنها صبر کنید تا شرایط بلوغ آنها کاملتر شود.
نکته : بلدرچین های ماده برای تولید تخم های نطفه دار باید با بلدرچین های نر جفتگیری کنند.