معرفی نژاد مرغ دومینیک (Dominique)

نژاد مرغ دومینیک | شرایط بهینه پرورش و نگهداری

مرغ دومینیک یک مرغ نژاد آمریکایی است که گفته می شود توسط مهاجرین در زمان استعمار قاره آمریکا به ایالات متحده آمریکا آورده شده است. این نژاد یکی از قدیمی ترین نژاد های مرغ در آمریکا می باشد. احتمال می رود این نژاد مرغ در زمان مهاجرت به آمریکا توسط مهاجرین از جنوب غربی انگلیس بارگیری و به آنجا انتقال داده شده باشد.

این نژاد در قرن 19 ام بسیار محبوب و شناخته شده بود و تقریبا در بیشتر قسمت های کشور آمریکا یافت می شد. مرغ دومینیک هم مصرف گوشتی دارد و هم مصرف تخم گذاری. در قدیم از پر این پرنده برای پر کردن بالشت و تشک استفاده می شد چرا که راحتی خاصی داشت. در این مقاله از وبسایت اندیشه سبز به معرفی این نژاد و شرایط بهینه پرورش آن میپردازیم.

دستگاه جوجه کشی 96 تایی

» مناسب برای جوجه کشی از نژاد مرغ دومینیک

» دارای قابلیت ستر و هچر همزمان

» کاربری ساده و مناسب برای افراد آماتور

قیمت : 7,100,000 تومان

مشاوره خرید دستگاه

توضیحات و خرید

تاریخچه شناخت مرغ دومینیک

نظریه های متفاوتی درباره نژاد مرغ دومینیک (Dominique) وجود دارد. چون این نژاد توسط مسافرین به آمریکا آورده شده است، به آن مرغ مسافر (مرغ مهمان) نیز می گویند. شایع است که سرچشمه این مرغ از مستعمره فرانسه که امروزه به کشور هائیتی مشهور است پیدا شده است. هائیتی کشوری در جزایر هیسپانیولا در دریای کارائیب می باشد. نام های دیگر این مرغ ، مرغ آبی رنگ ، مرغ خاکستری قدیمی، مرغ مسافر، دومینیک و دومینیکر می باشد.

به احتمال زیاد ما هرگر منشا و تبار این پرنده را نخواهیم شناخت. ولی می دانیم برای مهاجرین اولیه به آمریکا از ضروریات اقلام خوراکی بوده است. این نژاد از قدیمی ترین نژاد های آمریکایی می باشد که در اوایل سال 1750 در شرق ایالات متحده آمریکا شناخته شد. پس از اینکه نژاد راک پلیموت در سال های 1870 توسعه یافت، از محبوبیت دومینیک ها کاسته شد. تا سال 1950 به دلیل جنگ جهانی و شرایط آن زمان، تعداد این نژاد مرغ به قدری کم بود که تقریبا منقرض شده بودند. در سال 1970 این نژاد توسط انجمن محافظت از نژاد های ماکیان آمریکا در وضعیت بحرانی گزارش شد.

این بحران نیز به دلیل ماشینی شدن صنعت طیور در انقلاب صنعتی آن زمان بود. در آن زمان فقط 4 گله با جمعا 500 عدد مرغ نژاد دومینیک در آمریکای شمالی گزارش شد. خوشبختانه امروزه با تلاش های انجمن محافظت از نژاد ماکیان در آمریکا ، دومینیک از لیست ماکیان در حال انقراض بیرون آمده است.

ظاهر مرغ دومینیک و استاندارد آن

نژاد اصلی مرغ دومینیک هم تاج تکی و هم تاجی رسی دارد. بعد ها انجمن طیور نیویورک مدل تاجی رس را برای این مرغ به استاندارد شناختند. این مرغ به سرعت رشد می کند و در حدود 6 ماهگی شروع به تخم گذاری و جوجه کشی می کند.

این نژاد ممکن است با نژاد Barred Rocks اشتباه گرفته شود ولی تفاوت های ظاهری خاصی در قسمت تاج و رنگ و پرهای زینتی با آن دارد. تاج گوشتی بر روی سر این نژاد از نوع رسی می باشد که به صورت جمع شده و کوتاه به سر مرغ چسپیده است. این تاج سر مرغ را در برابر سرما، گرم نگه می دارد. قسمت های گوشت آویز (گوشت های آویز شده در قسمت سر) در این نژاد به رنگ قرمز می باشد.

پرهای کوتاه سیاه و سفید و متراکم که به صورت موازی سرتا سر بدن مرغ را می پوشاند. رنگ این پرها سفید و سیاه تکی نیست بلکه هر پر ترکیبی خارق العاده از دو رنگ سیاه بر سفید با کنتراست پایین می باشد.

وزن مرغ نژاد دومینیک در حالت معمول 2.5 و وزن خروس دومینیک در حالت معمول 3.5 کیلو گرم می باشد. رنگ پوست آنها نیز زرد می باشد. تخم مرغ دومینیک به رنگ قهوه ای می باشد. مرغ دومینیک منقاری کوچک، کاملا سخت و زرد کم رنگی دارد. چشم های این نژاد مایل به رنگ قرمز می باشند. پشت این مرغ نیز اندازه معمولی دارد و کمی پهن می باشد. پشت این مرغ در قسمت های نزدیک به دم با زاویه تقریبا 45 درجه حالت مقعر به خود گرفته است. بال های نسبتا بزرگی دارد و همیشه براق می باشند. پاهای تمیز و کوتاه زرد رنگ به همراه چهار انگشت از دیگر خواص ظاهری این نژاد می باشد.

تا قبل از سال 1870 هیچ استانداری برای نژاد دومینیک اعلام نشده بود. این موضوع به خاطر عدم اطمینان از منشأ مرغ دومینیک بود. در سال 1870 انجمن طیور نیویورک در آمریکا اعلام کرد که فقط نوع تاج رسی به عنوان استاندارد برای نژاد دومینیک شناخته می شود سایر مرغ هایی که علایم ظاهری نزدیک به دومینیک دارند، در صورت داشتن تاج متفاوت جزء نژاد  Plymouth Rocks شناخته خواهند شد.

این مرغ کاملا ارام و ساکت است و از انسان ها فراری نیست و تمایل دارد به انسان ها نزدیک باشد. حتی جوجه های مرغ دومینیک نیز به دنبال انسان ها راه میافتند. نوع گیاه خوار مرغ های دومینیک دوست دارد در فضای باز باشد ولی آنها در محیط های بسته نیز بسیار آرام هستند. نوع خروس نژاد دومینیک می تواند در فصل جفت گیری پرخاشگر باشد، اما در حالت کلی این خروس ها نسبت به پرورش دهنده ی خود آرام می باشند.

مرغ دومینیک می تواند در هفته 3 الی 4 تخم بگذارد و در بهترین حالت این مرغ در سال 270 عدد تخم می تواند بگذارد. مرغ دومینیک همچنین یک پروروش دهنده و مادر خوبی برای جوجه هایش می باشد.

شرایط آب و هوایی سازگار

مرغ نژاد دومینیک با آب و هوای معتدل و سرد سازگار می باشد. این مرغ در شرایط آب و هوایی گرم ( نه خیلی گرم ) نیز می تواند مقاوم باشد. این مرغ می تواند در گله های پرورش ،مناطق  روستایی ، حیاط های کوچک و …. به خوبی پرورش و رشد کند. همان طور که ذکر شد این مرغ هم مصرف گوشتی دارد و هم خوب تخم می گذارد.