بیماری کانیبالیسم (cannibalism)

کانیبالیسم در طیور چیست ؟ | راه های تشخیص و پیشگیری از کانیبالیسم

کانی بالیسم یک از انواع بیماری رایج در بین طیور به خصوص مرغان تخم گذار می باشد. این بیماری باعث می شود تا پرنده شروع به خود خوری و همدیگر خوری کند. این ناهنجاری در اثر یک سری کمبود ها در بین پرندگان به وجود می آید که در آن پرنده شروع به نوک زدن در قسمت های مختلف بدن خود یا سایر پرندگان می کند.

بیماری کانیبالیسم به سرعت می تواند بین طیور به خصوص نوع تخم گذار رشد کند. کانی بالیسم می تواند سلامت پرنده را به طور جدی تهدید کند و اگر درمان و پیشگیری های به موقع در رابطه با آن اعمال نشود ، پرورش دهنده خسارت زیادی را متحمل خواهد شد.

عوامل ایجاد بیماری کانیالیسم (یک دیگر خوری)

عوامل محیطی زیادی باعث این بیماری در مرغ و سایر طیور می شوند و میتواند راه را برای سایر بیماری ها باز کند . در هر صورت این بیماری باید به سرعت تشخیص و درمان شود وگرنه سلامت کل گله را به خطر خواهد انداخت.

بیماری کانی بالیسم منشأ ویروسی ندارد و در حقیقت یک عادت و رفتار پرخاشگرانه در بین طیور می باشد که باعث می شود به یک دیگر و زخم های باز نوک بزنند.

مهمترین عوامل این بیماری در بین پرندگان بدین شکل می باشند:

• نور زیاد: شدت نور زیاد و طولانی مدت باعث می شود پرنده پرخاشگر شود.
• تغذیه یکنواخت: جیره غذایی ثابت و محدود می تواند سبب کمبود برخی از مواد معدنی در پرنده شود.
• گرمای بیش از حد: هوای گرم نیز من جمله عوامل تأثیر گذار در بیماری خود خوری و هم نوع خوری پرندگان میباشد.
• تراکم زیاد و نبود فضای کافی برای پرنده: در صورتی که در یک مکان تعداد انبوهی از پرندگان نگه داری شوند و به اندازه کافی فضای گردش نداشته باشند شروع به نوک زدن به یک دیگر می کنند.
• استرس و ترس: زمانی که پرنده دچار تشویش و اضطراب می شود حالت تهاجمی تری به خود گرفته و ممکن است شروع به جنگیدن و زخمی کردن سایر پرندگان کند.
• عدم تهویه هوای: تهویه هوا برای پیشگیری بیماری کانی بالیسم بسیار ضروروی می باشد.
• رعایت نکردن موارد بهداشتی: رعایت موارد بهداشتی از ملزومات کار پرورش پرندگان می باشد و عدم توجه به آن احتمال بسیاری از بیماری ها را دو چندان برابر می کند.
• نبود دان خوری و آبخوری کافی: پرندگان نیز برای غذا خوردن با هم در یک محیط احساس رقابت می کنند و اگر غذا و آب کافی نباشد می تواند جرقه یک درگیری بین طیور را بزند که کانی بالیسم یکی از عوارض آن خواهد بود.
• گرسنه ماندن طولانی پرنده: در صورت نبود غذای کافی ، پرندگان شروع به خود خوری و همدیگر خوری می کنند.
• پرندگان کند رشد: برخی از پرندگان نسبت به سایر هم نوعان خود دیرتر رشد می کنند و پر های بدن آنها دیرتر بیرون می آید. همین موضوع بدن پرنده را در برابر خونریزی آسیب پذیرتر می کند.
• نگه داری گونه ها و نژاد های مختلف در کنار هم: در بسیاری از نژاد ها تفاوت های ظاهری می تواند پرنده را به کنجکاوی و پرخوری تشویق کند که بیماری کانی بالیسم یکی از عوارض این کار می باشد.

نشانه های بیماری کانیبالیسم در طیور : 

پرنده گرفتار به اختلال خود خوری و هم نوع خوری حالت های مختلفی دارد که در آن یا به خود نوک می زند یا به سایر پرندگان. این بیماری در هر سنی و برای هر پرنده ای می تواند اتفاق بیافتد. حالت های پیش آمده این بیماری را با هم بررسی می کنیم:

نوک زد به ناخن ها و انگشتان پا:

نوک زدن به ناخن و انگشتان بیشتر در بین جوجه ها دیده می شود که در آن جوجه شروع به نوک زدن به ناخن های پای خود و سایر جوجه می کند. این مورد زمانی پیش می آید که دانخوری جوجه در سطح بالاتری قرار گرفته باشد و جوجه به آن دسترسی نداشته باشد.

پَر خوردن :

یکی دیگر از نشانه های بیماری کانیالیسم خوردن پَر در بین پرندگان می باشد. انگل های خارجی که در بین پر های پرنده موجود می باشد ، پرنده را وادار به خارش آن منطقه می کند.

در نتیجه این کار ، پرنده بدن خود را زخمی کرده و می تواند راه بیماری کانیالیسم را به روی خود و سایر طیور باز کند. یکی دیگر از عواملی که پرنده را تحریک به خوردن پَر می کند، کمبود مواد معدنی مثل روی در جیره غذایی می باشد.

نوک زدن سر و آویزه های گوشتی آن :

گاهی اوقات پرندگان بین یکدیگر درگیر می شوند و برای حمله کردن به یک دیگر اغلب قسمت سر و تاج را مورد نوک زدن قرار می دهند. در نتیجه این کار ممکن است تاج و آویزه های گوشتی مرغ زخمی شود. وجود یک ضخم خونی کافی است تا پرندگانی که در معرض بیماری هم خوری قرار گرفته اند، تحریک شوند.

نوک زدن به پشت و مقعد :

طیور تخم گذار در برخی مواقع تخم های درشت تر یا به اصطلاح دو زرده تولید می کنند. در چنین مواقعی تخم هنگام خروج از لوله تخم ، دیواره آن را ضخمی می کند.

در نتیجه باعث خونریزی جزئی در قسمت بیرونی بدن مرغ می شود. تقریبا بیشترین نوع بیماری کانیبالیسم این مورد می باشد که در نتیجه آن سیستم تخم گذاری پرنده می تواند به طور کامل از بین برود.

راهکار های درمان و پیشگیری بیماری کانیبالیسم:

بیماری کانیبالیسم درمان دارویی ندارد و فقط می بایست شرایط و عواملی که باعث به وجود آمدن آن می شوند، از میان بروند. مهمترین مورد در درمان و پیشگیری این بیماری مدیرت کافی و صحیح می باشد.

با یک شیوه مدیریت خوب می توان سلامت طیور را در برابر این عارضه تضمین کرد. راهکار هایی که باعث می شوند پرندگان دچار بیماری خود خوری و هم نوع خوری نشوند، در زیر لیست شده اند.

1. به پرندگان علوفه و خرده ریز های گیاهی بدهید تا با خوردن آن مشغول باشند و وقت نزاع با یک دیگر را نداشته باشند.
2. نور محیط آنها را کنترل کنید و میزان روشنایی آن را کم کنید.
3. فضای باز و آزاد می تواند پرنده را مشغول به گیاه خواری و تغذیه کند. به نوعی سرشان گرم کار دیگری شود.
4. استفاده از نور قرمز رنگ باعث می شود که پرندگان آرام تر بمانند. همچنین نور قرمز تشخیص خون برای پرنده را سخت و مشکل می کند.
5. نوک چینی یکی دیگر از راهکار های پیشگیری از بیماری کانیبالیسم در بین طیور بخصوص گله های تخم گذار می باشد. نوک چینی می بایست توسط یه فرد باتجربه و به اندازه صحیح صورت بگیرد.
6. جدا نمودن پرنده ضخمی و شناسایی آن می تواند جلو شیوع این بیماری را در بین سایر پرندگان بگیرد.
7. به جیره غذایی پرندگان کمی نمک اضافه کنید ، دقت شود نمک به آب اضافه نشود چون پرندگان نیز آب گوارا دوست دارند.
8. افزایش تعداد دان خوری و آب خوری
9. اضافه نمودن مواد معدنی و ویتامین ها به جیره غذایی و استفاده از جیره غذایی پروتئین دار می تواند در پیشگیری این بیماری مفید باشد.
10. درمان انگل های پوستی با سم پاشی مخصوص آن و یا اسپری کردن با آنتی بیوتیک ها

آیا خوردن گوشت مرغی که دچار کانیبالیسم شده خطرناک است ؟ 

توجه داشته باشید که کانی بالیسم یک بیماری نیست و در واقع یک نوع رفتار و عارضه در بین پرندگان می باشد. بنابراین مصرف گوشت مرغی که به کانیبالیسم مبتلا شده است در افراد هیچ مشکل و یا بیماری ایجاد نخواهد کرد؛ البته به شرط اینکه گوشت مرغ به خوبی پخته شود.

در پایان … 

در این مقاله از وبسایت اندیشه سبز، سعی شد تا شما را با بیماری کانی بالیسم و راهای درمان آن آشنا کنیم. البته این عارضه با وجود تمامی اقدامات لازم باز هم در برخی از گله ها مشاهده شده است. در صورت مشاهده این عارضه در بین گله ، بهترین راه برای سالم نگه داشتن گله علاوه بر موارد ذکر شده، قرنطینه و جدا نمودن پرنده ضخمی می باشد. توجه به غذا و تقسیم مناسب آن همراه با نور مناسب موجود در محیط سبب کاهش امکان ابتلا به این عارضه در طیور خواهد شد.