معرفی نژاد مرغ بوکی آی | شرایط زندگی و پرورش
مرغ بوکی آی (bucheye) یک مرغ نژاد آمریکایی است که از شهر اوهایو ایالت متحده آمریکا نشأت گرفته است. این نژاد تا اواخر قرن 19 نیز تنها نژاد استاندارد شناخته شده توسط انجمن صنایع طیور آمریکا بود که بعدا توسط یک زن ، این نژاد توسعه یافت. در سال 2014 مرغ bucheye در لیست حیوانات تحت محفاظت شده ها قرار گرفت.
نام این نژاد از نام مستعار اوهایو (state buckeye) گرفته شده است. گونه های این مرغ به رنگ طبیعی قهوه ای می باشند که شبیه به رنگ دانه های گیاه اوهایو می باشد. مرغ نژاد bucheye هم برای تخم گذاری و هم مصرف گوشتی مناسب می باشد. پوست این مرغ زرد رنگ می باشد و تخم های آن ها به رنگ قهوه ای می باشد. در ادامه ی این مقاله از وبسایت اندیشه سبز به معرفی کامل این نژاد و ویژگی های آنها خواهیم پرداخت.
تاریخچه شناخت مرغ بوکی آی
در سال 1896 میلادی، مرغ bucheye اولین بار توسط خانم Nettie Metcalf که ساکن شهر وارن ایالت اوهایو آمریکا بود، پرورش و توسعه یافت. این اولین نژاد مرغ آمریکایی بود که توسط یک خانم شناخته شد. هر چند در تاریخ ایالات متحده زنان به طور سنتی مسئول گله های مرغ در مزارع و خانواده بودند. خانم متکالف متوجه شد که نژاد مرغ رُد ایسلند قرمز نمی تواند استاندارد شناخته شود. برای همین این نوع مرغ ها را با نژاد مرغ های مزرعه خود آمیخت تا نژاد بوکی آی حاصل شود.
هدف او پرورش مرغی بود که بتواند با سرمای سوزناک زمستان اوهایو سازگار باشد. بوکی آی در سال 1904 در آمریکا توسط انجمن صنایع طیور آمریکا استاندارد اعلام شد. براساس یک سری استانداردهای این انجمن، اگر نژادی استاندارد شناخته شود، وارد لیست نمایشگاه ماکیان در آمریکا می شود.
شناخت بوک آی در انجمن صنایع نقش به سزایی در بقای این نژاد داشت. درگذشته به دلیل وجود تنوع رنگ، نژاد بوک آی نسل خاصی از نمایشگاه های طیور نبود. امروزه درآمریکا تعداد نژاد هایی که بر اساس شرایط زیر باشند در معرض انقراض محسوب می شوند و از طرف انجمن طیور مورد حفاظت قرار می گیرند.
- کمتر از 7 گله پرورش یا کمتر از 1000 تولید مثل در سال
- کاهش جمعت جهانی یک نژاد به زیر 5000
مرغ بوک آی آمریکایی دارای آرم طعم غذای آمریکایی می باشد و به عنوان یک غذای میراثی در معرض خطر انقراض قرار دارد.
مشخصات و ویژگی های ظاهری
وزن خروس بوک آی به اندازه 4 کیلو گرم و مرغ بوک آی به اندازه 3 کیلو گرم می باشد. این نژاد پوستی به رنگ زرد و ران بسیار گوشتی دارد. نوع تخم گذار آن نیز تخم هایی به رنگ قهوه ای می گذارد. البته رنگ نژاد اولیه این مرغ به رنگ قهوه ای مایل به قرمز بود ، به همراه دمی سیاه رنگ. براساس استاندارد نژاد، رنگ این نژاد به رنگ دانه های گیاه اوهایو شبیه می باشد.
بخصوص مرغ این نژاد رنگش شبیه به رنگ نژاد رُد ایسلند قرمز است و تخم هایی با سایز متوسط می گذارند. وجه تمایز بوک آی نسبت به نژاد رُد ایسلند قرمز در نوار خاکستری رنگ در پشت پرهای آن و جثه جمع و جورتر به همراه پشت کوتاه آن می باشد.
ساختار بدنی نژاد مرغ بوک آی در برابر سرما بسیار مقاوم است و به همین خاطر به راحتی در سرمای سوزناک زمستان اوهایو رشد می کند. مرغ نژاد بوک آی آرام می باشد و انسان هراس نیست.
گونه های خروس نژاد بوک آی نیز بسیار آرام می باشند و در موارد بسیار نادری حالت تهاجمی به خود می گرند. پرورش دهنگان این نژاد توصیه می کنند تا پرنده در فضای باز و چمن های سبز زندگی کند. تولید گوشت خوب و مقوی و 200 عدد تخم در سال باعث شده که مرغ نژاد بوک آی به یک مرغ دومنظوره ای برای پرورش در گله های مزارع و حیاط های کوچک تبدیل شود.
شرایط آب و هوایی سازگار
مرغ نژاد بوک آی از گونه مرغ هایی است که با آب و هوای معتدل و سرد سازگار می باشد . در فصول سرد سال نیز ساختار بدنی مقاوم آن ها در برابر سرما، مرغ را از هوای سرد ایمن نگه می دارد. نژاد مرغ بوک آی در هوای گرم نیز می تواند به حیات خود ادامه بدهد ولی بیشتر به هوای معتدل علاقه دارد.
رژیم غذایی و خوراک مرغ بوک آی
مرغ نژاد بوک آی سرعت رشد خوبی دارد. این مرغ ها یکی از شکارچیان خوب موش ها می باشند. این نژاد مرغ نسبت به سایر نژاد ها تقریبا 20 درصد پروتئین بیشتری مصرف می کند و به همین دلیل خوراک اصلی آنها باید سرشار از پروتئین باشد. دانه های ذرت، گندم، مکمل های غذایی و … می تواند برای تغذیه این نژاد مناسب باشد.
شرایط و اصول نگه داری
به دلیل اهمیت ویژه این نژاد در آمریکا و اعلام خطر انقراض این نژاد، انجمن صنایع طیور آمریکا، نژاد بوک آی را مورد حمایت و حفاظت خود قرار داده است تا این گونه از مرغ ها برای سال های سال پرورش و توسعه داده شوند. علاوه بر تغذیه مناسب می بایست از این نژاد به خوبی مراقبت و محافظت شود. این نژاد نیز مثل بیشتر نژاد های دیگر تمایلی برای پر کشیدن ندارد و به اندازه کافی سنگین می باشد.
چون بسیار فعال و پرانرژی و شاد می باشند، فضای های سبز و باز بهترین محیط می تواند برای نگه داری از این گونه ها باشد. اما نمی توان در محیط باز مرغ و جوجه را از خطرات طبیعی و عوامل بیرونی همیشه در امان نگه داشت. به همین دلیل نگه داری از آنها در فضاهای سر بسته و به اندازه کافی بزرگ می تواند مکان مناسبی برای نگه داری از آنها باشد.
برای سلامتی این گونه از مرغ حتی با وجود بدن مقاوم آنها، باز هم نیاز به واکسناسیون دارند تا در برابر امراض و ویروس های شیع بین طیور در امان باشد.