شرایط تغذیه پرنده شترمرغ
اگر شما هم یک پروش دهنده شترمرغ هستید مطالعه این مقاله را از دست ندهید.
رسیدگی به تغذیه شترمرغ در همان روزهای آغازین بعد از تولد یکی از مسائل بسیار مهم است که عدم کوتاهی در این امر باعث عدم رشد، نا باروری، عدم جوجه کشی موفق، بیماری و تلفات می شود که بسیاری از پرورش دهندگان آن را نادیده می گیرند. این پرنده هم مثل هر جاندار دیگری برای رشد و رفع نیازهای عمومی بدنش به منابعی از غذاهای متنوع احتیاج دارد که باید در جیره غذایی اش گنجانده شود.
بهترین جیره ای که می تواند، مهمترین فاکتورهای غذایی شترمرغ ها را در بر بگیرد عبارتند از:
- یونجه یکی از منابع غذایی است که سرشار از فیبرهای مفید و ارزشمند است و خوراندن آن به شترمرغ ها اکیدا توصیه می شود مخصوصا اگر تازه باشد.
- سویای پوست کنده هم برای جذب انواع پروتئین ها که باید به میزان 47 تا 50 درصد در غذای روزانه شترمرغ ها گنجانده شود.
- شترمرغ ها با خوردن ذرت انرژی بدن خود را تامین می کنند.
- انواع ویتامین ها
- کلسیم، املاح و مواد معدنی غنی مثل پودر صدف و پودر استخوان
- اضافه کردن اسیدهای آمینه
- افزودنی های مخمر زا
که همه اینها مستلزم برقراری یک مدیریت خوب و حرفه ای است و هر پرورش دهنده ای، در اجرای برنامه های مدیریتی خود، باید به آن توجه داشته باشد. مخصوصا اگر کار خود را با پرورش جوجه ها آغاز کند.
پرورش و تغذیه جوجه ها
درست زمانی که جوجه خود را برای بیرون آمدن از پوسته تخم آماده میکند، کیسه زرده توسط ناف به داخل شکم آن جذب می شود. کیسه زرده انرژی جوجه را برای شکستن و بیرون آمدن از آن مهیا می کند و تا 24 ساعت که آنها قادر به خوردن و آشامیدن می شوند، برای سرپا و زنده نگه داشتن آنها کفایت می کند ولی بعد از گذشت یکروز، آنها مجبور هستند خوردن و آشامیدن را بیاموزند در غیر این صورت ذخیره کیسه زرده به پایان می رسد و ممکن است به مرگ آنها منتهی شود.
هر جوجه ای که متولد شده است به صورت غریزی در جستجوی آب و غذا خواهد بود ولی چون والدین آنها در کنارشان حضور ندارند بنابرین، قدرت تشخیص غذا و نحوه خوردن آن را یاد نگرفته اند. اگر آنها احساس گرسنگی کنند، به هر چیزی که در اطرافشان وجود داشته باشد نوک می زنند ولی چون استنباط درستی از غذا ندارند ممکن است حجم زیادی از مدفوع خود و اشیاء خطرناک در معده و روده آنها جمع شود که عواقب جبران ناپذیری در پی خواهد داشت پس بهتر است که از جوجه های سالم و چند روزه که آداب خوردن و آشامیدن را یاد گرفته اند کمک بگیرید ضمن اینکه:
- در تمام سطح بستر از آبخوری و دانخوری ها استفاده کنید.
- برای جلب توجه آنها برای تشخیص غذا، از علوفه های سبز خرد شده مثل هویج، برگ کاهو ، کلم، یونجه و تخم مرغ پخته شده استفاده کنید.
- فراموش نکنید که آنها غذاهای آردی را به پلت های آماده ترجیح می دهند.
- غذای مرطوب بهتر از غذای خشک است به شرطی که دچار فساد نشده باشد چون دستگاه گوارشی جوجه ها حساس است و ممکن است آنها را دچار سوء هاضمه کند.
- هر روز دانخوری ها را تمیز و ضد عفونی کنید. در روزهای اول باقی مانده غذا را دور بریزید چون ممکن است به فضولات آنها آلوده شده باشد.
- آبخوری ها را هم باید ضد عفونی شوند و داخل آنها از آب تمیز و نیمه گرم پر شود.
- حواستان به اولین مدفوع آنها بعد از اولین تغذیه باشد. کوچکترین تغییر رنگ، شل و یا سفت شدن آن، مشکل ساز خواهد بود.
- اگر مدفوع شان آبکی بود، می توانید طبق فاکتورهای درمانی آنتی بیوتیک ها را به آب مصرفی آنها اضافه کنید.
- سعی کنید در چند روز اول، مقدار غذایی که در اختیار آنها می گذارید، کم باشد اینکار به جذب شدن کیسه زرده سرعت می بخشد در غیر این صورت التهاب کیسه زرده باعث مرگ آنها در روزهای اول خواهد شد.
- سعی کنید باقی مانده غذا را شب هنگام از تمام بستر جمع آوری کنید.تغذیه جوجه در روزهای اول، دو مرتبه در روز کفایت می کند.
شرایط انتقال جوجه ها به چراگاه ها
پس از گذشت سه الی چهار هفته و آموزش کامل جوجه شترمرغ ها به خوردن و آشامیدن، هر پرورش دهنده ای می تواند، نسبت به فاکتورهای غذایی که برای جوجه شترمرغ ها سازماندهی شده است آنها را به چراگاه های یونجه و شبدر ببرد. جوجه ها می توانند در این چراگاه ها از علف های تازه تغذیه کنند به شرطی که :
- قبل از ورود به مزرعه آب و غذای کافی در اختیار آنها گذشته باشید تا فرصتی برای شناسایی علفوفه های تازه داشته باشند.
- بهتر است دفعات چرا رفتن آنها به مزارع شبدر و یونجه بیشتر از دوبار در طول روز تجاوز نکند و هر بار به مدت نیم ساعت، برای چریدن آنها کفایت می کند.
- مراقب تغذیه آنها باشید چون ممکن است به جای کندن ساقه های شبدر و یونجه، از علف های هرز تغذیه کنند.
- آنها را به مزارعی ببرید که ساقه های شبدر و یونجه هنوز بلند و زمخت نشده اند یعنی آنقدر لطیف و تازه هستند که جوجه ها قادرند آنها را بکنند و به راحتی تغذیه کنند.
- زمانی جوجه ها را به چرا ببرید که، بر روی برگ های شبدر و یونجه، قطرات شبنم و یا باران ننشسته و کاملا خشک شده باشند چون سطح شکم جوجه ها به زمین نزدیک تر است و اگر در حین چرا خیس شود، باعث به وجود آمدن عفونت که نتیجه ای به غیر از مرگ ندارد، می شود.
